Latijns Amerika week 1
Door: Michael en Laura
29 November 2012 | Peru, Lima
Hier zijn we terug ... in een ander werelddeel en met een andere auteur deze keer.
We zijn in Los Angeles nog naar Universal studios geweest. Het EINDE !!! Ik was natuurlijk in men nopjes toen we door Wisteria Lane reden van Desperate Housewives maar er waren nog ontelbaar andere plezante attracties. Opgegeten door King Kong, door de lucht vliegen met de Simpsons , een achterwaartse achtbaan van de Mummy en ook nog een Jurassic Park boot ( onze favoriet waar we 5 keer na mekaar zijn in geweest).
Dan was het toch wel tijd voor het echte werk. In het midden van de nacht verlaten we ons Jacky in Hollywood en rijden we naar de luchthaven. De mensen die ons al wat beter kennen weten dat luchthavens niet altijd onze beste vrienden geweest zijn. LAX was geen uitzondering. De exotische dame van de balie stuurde ons vriendelijk door want Laura en Michael mochten niet naar Peru. We hadden een bewijs nodig dat we Peru zouden verlaten en dat hadden we niet. We moesten dus een extra ticket kopen om in Lima te laten zien of we mochten het land niet binnen. . . Enkele scheldwoorden later beslissen we om toch te gaan. Aan de hand van ons schema mochten we misschien binnen zeiden we. We hebben voor de eerste keer in ons leven een schema gemaakt, nu gaan we het gebruiken ook! Na 2 afgrijselijke vluchten komen we 10 uur later aan in Peru. Ik had alle mogelijke doem scenarios al ingebeeld, de kans was groot dat we Peru niet binnen mochten. Dat was buiten ons Laurake gerekend. Ik deed alsof ik van niets wist, Laura deed nen vlotten babbel en we hebben dat madameke van de douane lekker ingepakt. We pakken ons rugzakken en zijn er klaar voor.
Lima ziet er op het eerste zicht niet zo heel mooi uit. Druk en chaotisch maar eigenlijk ook gelaten. De mensen doen alles op het gemak en zijn ook heel ongegeneerd.We vallen hier wel op in het straatbeeld want tegenover de Peruanen zijn wij 2 reuzen met blauwe ogen. Iemand op de bus vroeg zelfs of onze ogen echt waren!
In Lima is er niet veel te doen. We bezoeken wel een heel mooie kerk waar we ff gaan bezinnen en discussieren over de tijd . Ik kom vooral tot de constatatie dat Laura een blijterke is op het gebied van skeletten. Alle ondergrondse kerkhoven mocht ik dus alleen doen.
s avonds nemen we de nachtbus naar Huaraz. Een dorpke waarvan in de Lonely Planet staat geschreven dat toeristen worden verkracht en overvallen in de bergen. Laat maar komen denk ik dan. Na 10 uur heen en weer geslinger in de bergen (wat volgens mij al gevaarlijker was dan die verkrachters) komen we op een hoogte van 3200 meter in Huaraz aan. We passen ons eerst aan, gaan iets eten en gaan daarna op zoek naar leuke activiteiten in de buurt.
De volgende dag gaan we naar thermale baden, hotsprings zogezegd. Laura wilde perse iets welness doen. Ik krijg dikwijls mijn goesting dus dacht deze keer , we doen is zot! We komen in een klein dorpke waar de hotsprings ook worden gebruikt om pattaten in te kuisen, de vuile was te doen en nog veel meer dingen die ons deden fronsen. We namen dan maar een apart bad met kruiden. Die kruiden roken naar zwavel en het water zag zwart. Het leek trouwenns op een klein badkamerke uit Tsjernobyl, na de ramp. We hebben onze voeten erin gestoken en met een muziekske hebben we er het beste van gemaakt.
De volgende dag zijn we na lang twijfelen toch vertrokken op een 4 daagse trekking. Met een AS adventure koppel uit Frankrijk, een Spaanse vrijheidsstrijder en een Amerikaanse waterrat vertrekken we naar van de hoogste daken van de wereld, de Cordillera Blanca. We slapen in tenten, staan om 6 uur smorgens op en wandelen de hele dag. We drinken elke dag thee en spelen met de kaarten. Back to basics ... Allemaal geen probleem, wat de man van het bureau niet gezegd had was dat het alles behalve een beginners trekking was. Laura had alleen nog maar van de voordeur naar den auto gewandeld dus dat viel ff tegen. Zeker de 2de dag. We trokken als the fellowship of the ring door de wolken naar een top van 4750 meter. Laura zag letterlijk zwarte sneeuw. We hebben ons niet laten kennen. Nadat we onszelf een paar keer zijn tegengekomen hebben we de top bereikt. We zijn heel fier !
Nu zijn we terug in Lima en overmorgen vertrekken we naar de woestijn. Dat zal ongetwijfeld wel plezant worden.
Daaaaaaaaaaag xxxxx
We zijn in Los Angeles nog naar Universal studios geweest. Het EINDE !!! Ik was natuurlijk in men nopjes toen we door Wisteria Lane reden van Desperate Housewives maar er waren nog ontelbaar andere plezante attracties. Opgegeten door King Kong, door de lucht vliegen met de Simpsons , een achterwaartse achtbaan van de Mummy en ook nog een Jurassic Park boot ( onze favoriet waar we 5 keer na mekaar zijn in geweest).
Dan was het toch wel tijd voor het echte werk. In het midden van de nacht verlaten we ons Jacky in Hollywood en rijden we naar de luchthaven. De mensen die ons al wat beter kennen weten dat luchthavens niet altijd onze beste vrienden geweest zijn. LAX was geen uitzondering. De exotische dame van de balie stuurde ons vriendelijk door want Laura en Michael mochten niet naar Peru. We hadden een bewijs nodig dat we Peru zouden verlaten en dat hadden we niet. We moesten dus een extra ticket kopen om in Lima te laten zien of we mochten het land niet binnen. . . Enkele scheldwoorden later beslissen we om toch te gaan. Aan de hand van ons schema mochten we misschien binnen zeiden we. We hebben voor de eerste keer in ons leven een schema gemaakt, nu gaan we het gebruiken ook! Na 2 afgrijselijke vluchten komen we 10 uur later aan in Peru. Ik had alle mogelijke doem scenarios al ingebeeld, de kans was groot dat we Peru niet binnen mochten. Dat was buiten ons Laurake gerekend. Ik deed alsof ik van niets wist, Laura deed nen vlotten babbel en we hebben dat madameke van de douane lekker ingepakt. We pakken ons rugzakken en zijn er klaar voor.
Lima ziet er op het eerste zicht niet zo heel mooi uit. Druk en chaotisch maar eigenlijk ook gelaten. De mensen doen alles op het gemak en zijn ook heel ongegeneerd.We vallen hier wel op in het straatbeeld want tegenover de Peruanen zijn wij 2 reuzen met blauwe ogen. Iemand op de bus vroeg zelfs of onze ogen echt waren!
In Lima is er niet veel te doen. We bezoeken wel een heel mooie kerk waar we ff gaan bezinnen en discussieren over de tijd . Ik kom vooral tot de constatatie dat Laura een blijterke is op het gebied van skeletten. Alle ondergrondse kerkhoven mocht ik dus alleen doen.
s avonds nemen we de nachtbus naar Huaraz. Een dorpke waarvan in de Lonely Planet staat geschreven dat toeristen worden verkracht en overvallen in de bergen. Laat maar komen denk ik dan. Na 10 uur heen en weer geslinger in de bergen (wat volgens mij al gevaarlijker was dan die verkrachters) komen we op een hoogte van 3200 meter in Huaraz aan. We passen ons eerst aan, gaan iets eten en gaan daarna op zoek naar leuke activiteiten in de buurt.
De volgende dag gaan we naar thermale baden, hotsprings zogezegd. Laura wilde perse iets welness doen. Ik krijg dikwijls mijn goesting dus dacht deze keer , we doen is zot! We komen in een klein dorpke waar de hotsprings ook worden gebruikt om pattaten in te kuisen, de vuile was te doen en nog veel meer dingen die ons deden fronsen. We namen dan maar een apart bad met kruiden. Die kruiden roken naar zwavel en het water zag zwart. Het leek trouwenns op een klein badkamerke uit Tsjernobyl, na de ramp. We hebben onze voeten erin gestoken en met een muziekske hebben we er het beste van gemaakt.
De volgende dag zijn we na lang twijfelen toch vertrokken op een 4 daagse trekking. Met een AS adventure koppel uit Frankrijk, een Spaanse vrijheidsstrijder en een Amerikaanse waterrat vertrekken we naar van de hoogste daken van de wereld, de Cordillera Blanca. We slapen in tenten, staan om 6 uur smorgens op en wandelen de hele dag. We drinken elke dag thee en spelen met de kaarten. Back to basics ... Allemaal geen probleem, wat de man van het bureau niet gezegd had was dat het alles behalve een beginners trekking was. Laura had alleen nog maar van de voordeur naar den auto gewandeld dus dat viel ff tegen. Zeker de 2de dag. We trokken als the fellowship of the ring door de wolken naar een top van 4750 meter. Laura zag letterlijk zwarte sneeuw. We hebben ons niet laten kennen. Nadat we onszelf een paar keer zijn tegengekomen hebben we de top bereikt. We zijn heel fier !
Nu zijn we terug in Lima en overmorgen vertrekken we naar de woestijn. Dat zal ongetwijfeld wel plezant worden.
Daaaaaaaaaaag xxxxx
-
29 November 2012 - 21:43
JDB:
Blij jullie terug "te lezen" , want 't was ff stillekes aan de andere kant van de wereld ;)
Zo hoog en geen hoofdpijn : straf jong volk , hoor !
Prachtige natuur : geniet er van met volle teugen .
xx Beverse Bende -
30 November 2012 - 09:02
Jan Scheirs:
Snoesje en Laura,
wat een reisverslag ... ik lig plat van het lachen ..
snoes! ge houdt ook t'één en t'ander verborgen hé als we babbelen op skype...
ge hebt dat allemaal niet verteld van dat aan de douane ...
allé ik ben benieuwd naar het volgende ..
kus kus
J...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
